Reeds in de Middeleeuwen werd de vaargeul bij Dalarö bevaren. Ook toen al waren zowel het loodswezen als de douaneafhandeling bijzonder belangrijke economische factoren.
Tot op de dag van vandaag wordt het eiland gekenmerkt door de smalle wegen die vanaf de zee naar de heuvels leiden. Ook de haven van Dalarös met zijn zeer levendige bootverkeer en de klassiek vormgegeven zomerhuizen zijn kenmerkend.
Het douanekantoor van Dalarös werd in 1788 gebouwd in opdracht van koning Gustav III. Tegenwoordig is het gebouw een modern cultureel centrum met een museum, een toeristeninformatiecentrum, een modeboetiek, een restaurant en een café.
De kerk van Dalarö dateert uit de 16e eeuw. Deze kan individueel worden bezocht - de kerktoren is verkrijgbaar bij de toeristeninformatie.
Een andere bezienswaardigheid is de militaire redoute Dalarö Skans, die tot de 18e eeuw dienst deed als verdedigingsfort vanwege de kwetsbare ligging tegenover Stockholm. Tegenwoordig is het een restaurant en conferentiecentrum.
Dalarö is nauw verbonden met de zeevaart en de militaire kant ervan. Zo bestonden het douane- en loodsgebouw en de scheepswerf, net als de andere verdedigingsinstallaties, al in de middeleeuwen. Dit is een van de redenen waarom Dalarö vele dramatische gebeurtenissen heeft meegemaakt. Veel schepen zonken in de bijzonder rotsachtige vaargeul en daarom ligt de zeebodem ter plaatse vol goed bewaarde scheepswrakken. Na een verwoesting van het eiland door de Russische vloot in 1719, die alleen het kerkgebouw overleefde, ontwikkelde Dalarö zich tot een populair vakantie- en kuuroord.
Groene heuvellandschappen kenmerken Dalarö. Er zijn weidse uitzichten over de archipel, vooral vanaf de heuvels Amerikaberget en Lotsberget.
August Strindberg behoort tot de vele vooraanstaande kunstenaars die hun zomervakantie op Dalarö doorbrachten. Hij noemde het eiland Dalarö "Poort naar het Paradijs".
