De Bergkirche (Bergkerk) in Wiesbaden, de hoofdstad van Hessen, ligt direct in de gelijknamige wijk, het Bergviertel, en is een populaire toeristische attractie.
Het maakt ook deel uit van de historische vijfhoek, die in de kern van de stad ligt: Vijf bekende straten grenzen er in alle vier richtingen aan. In het zuiden reikt het tot aan de Rheinstraße, in het westen vormt de Schwalbacher Straße de grens, in het noorden de Röderstraße en de Taunusstraße en in het oosten wordt het begrensd door de Wilhelmstraße. Naast de Bergkirche bevinden zich in de vijfhoek ook het Stadtschloss, de Marktkirche, de beide stadhuizen en de Heidenmauer.
Korte geschiedenis
De Bergkirche werd al in 1879 in neogotische stijl gebouwd. De naam van de bouwmeester was Johannes Otzen, en hij bouwde attracties en gebouwen die vooral in Noord-Duitsland grote bekendheid genoten. Bij de bouw was ook architect Hans Grisebach betrokken, die werkte voor de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1900. Samen met de Marktkirche is de Bergkirche de belangrijkste protestantse kerk van de stad. De naam komt van het plateau waarop het gebouwd is. De toren is zichtbaar tot ver buiten de hoofdstad, zelfs in de omliggende dorpen.
Inrichting van de kerk
Het interieur van de kerk is versierd met talrijke schilderijen, prachtige glas-in-loodramen en houten figuren. Er worden hier regelmatig kerkdiensten gehouden. In 1930 werd het orgel herbouwd. Albert Schweitzer, een beroemde pacifist en busharts, was erbij betrokken, maar hij vond ook een passie in het orgelspelen. De bouwmeester van de kerk, Johannes Otzen, ontwikkelde samen met pastoor Emil Veesenmeyer in 1891 het beroemde Wiesbaden-programma. Zij maakten hun eigen dienst in de kerk en verdeelden die in drie delen: Preekstoel, altaar en orgel. Van het orgel kwam de muziek, van het altaar de communie en van de preekstoel, natuurlijk, de preek. Dit maakte indruk op veel aanbidders. Ook nu nog is het complete interieur origineel en zeer goed bewaard gebleven. Dit alles dateert van 1866. De gebrandschilderde ramen dateren uit 1879, en de muurschilderingen van Hermann Schmidt, die afbeeldingen en scènes uit het leven van Jezus Christus in het koor ophing, zijn bijzonder mooi. Helaas heeft dit het houten altaarstuk een beetje aan het zicht onttrokken.
