Wie de Kaiser-Friedrich-Therme in Wiesbaden binnenstapt, waant zich in vervlogen tijden. Het is gebouwd in de stijl die in de Romeinse tijd voldeed aan alle voorwaarden voor een onvergelijkbare badsfeer. De elegante toets en het verlangen van de bezoekers om naast rust ook verlichting te vinden voor diverse ziekten, komen samen in een opmerkelijke symbiose in dit indrukwekkende kuuroord.
Ter ere van een Duitse keizer
Trouw aan de Art Nouveau als uitdrukking van een nieuwe tijd met gebogen lijnen, een speels decor en een afwijking van de symmetrische orde, werd de Kaiser-Friedrich-Therme gebouwd tussen 1910 en 1913. In die tijd heette de inrichting nog het "Kaiser-Friedrich-Bad". Deze naam werd gegeven ter ere van keizer Frederik III, die tot 1888 ook koning van Pruisen was. De bekende architect A. O. Pauly kreeg de opdracht om het complex te voltooien.
"Een monument voor het kuuroord".
Ook toen al was het kuuroord een lust voor het oog met zijn indrukwekkende plafondversieringen, hoge portieken en een witte vloer. Wiesbaden wilde hiermee zijn reputatie als zogenaamde "wereldkuuroord" kracht bijzetten en liet het pompeuze gebouw met zijn schitterende interieur de trotse som van drie miljoen Reichsmark kosten. Na de inwijding van dit unieke badcomplex werd in Duitsland al snel bekend dat Wiesbaden nu een van de "mooiste monumenten van het moderne kuurleven" bezat. Zo stond het in de Leipziger Neuesten Nachrichten.
Fundamenten van een Romeins zweetbad
Het bad werd en wordt nog steeds gevoed door de Adlerquelle-bron, en toen rond de eeuwwisseling in Wiesbaden het idee rijpte om een thermaal bad naar antiek model te bouwen, stuitten bouwvakkers op de fundamenten van een Romeins zweetbad. Sindsdien zijn de verantwoordelijken er zeker van dat de Romeinen de Adlerquelle-bron met zijn 66,4 graden warm water reeds gebruikten om hun spieren en gewrichten aangename kuren te geven. De afwisseling van warmte en koude veroorzaakte blijkbaar ook in de Romeinse tijd positieve gewaarwordingen en een verbetering van de algemene toestand.
Het helende "water van de Mattiaks
Het middelpunt van de Kaiser-Friedrich-Therme is de historische zwemhal. Het werd en wordt aangevuld door het tepidarium, een ontspanningsruimte met verwarmde ligstoelen, en een Russisch stoombad. Het Sudatorium was gemodelleerd naar de oude zweetbaden. De Romeinen noemden de bron in Wiesbaden "Aquis Mattiacis", wat vertaald "Water van de Mattiaks" betekent. De Mattiakers waren een Germaanse substam van de Chatti die zich in de buurt van Wiesbaden en in de Taunus vestigden.
Vliegtuigbom tijdens de tweede wereldoorlog
Al meer dan honderd jaar is de Kaiser-Friedrich-Therme een goed bewaarde schat van Wiesbaden. Het werd eind jaren negentig gerenoveerd zonder de kenmerken van het beschermde gebouw te veranderen. Het kuuroord had de Tweede Wereldoorlog goed doorstaan - alleen een vliegtuigbom beschadigde het dak. Het warme water uit de Adlerquelle-bron wordt gefilterd voordat het de badzone binnenkomt. Dit voorkomt dat het een bruine kleur krijgt. Sommige naburige gebouwen profiteren ook van de warmte van het huis - bijvoorbeeld het voormalige paleishotel en de bakkersfontein, die vroeger de plaatselijke ambachtslieden van warm dienstwater voorzag. In Wiesbaden's oase van welzijn zijn er ook aanbiedingen om het thermale water in te ademen of het in kleinere hoeveelheden te drinken.
