Van weiland tot populaire excursiebestemming
Het eiland was vroeger ook bekend onder de Zweedse naam Fölisön (het veuleneiland). De naam verwijst naar het oorspronkelijke gebruik van het eiland, aangezien het tot het einde van de 19e eeuw werd gebruikt als weidegrond voor vee en dus bruikbare grond was voor het landgoed Mailahti. Al in de jaren 1880 trok het eiland steeds meer stedelingen aan die hier kwamen om het stadsleven even te ontvluchten.
Door de toenemende belangstelling voor het eiland pachtte de stad Helsinki het eiland en ontstond de naam Seurasaari (het verenigingseiland). Om het recreatiegebied nog interessanter te maken voor de stadsbewoners, werden een netwerk van paden en een aanlegsteiger voor boten aangelegd. Er werden ook een restaurant en danspaviljoens geopend. In 1991/92 werd de brug gebouwd van boomstammen.
De geschiedenis van het openluchtmuseum
Verrassend genoeg is het idee voor een openluchtmuseum in Seurasaari al vrij vroeg ontstaan. De schilder Akseli Gallen-Kallela en de architect Yrjö Blonsted waren de bedenkers en de initiatiefnemers van het idee. Doorslaggevend was de verplaatsing van een kleine pachtboerderij die met sloop werd bedreigd en in Konginkangas was ontmanteld en op Seurasaari weer was opgebouwd. Het openluchtmuseum Skansen in Stockholm wordt beschouwd als het model voor het openluchtmuseum.
Sinds 1956 heeft de Seurasaari-stichting het museum gesteund en nieuwe projecten mogelijk gemaakt. Op dit moment staan er 87 historische gebouwen in het museumgedeelte van het recreatiegebied en het is niet uitgesloten dat dit aantal de komende jaren nog zal toenemen.
Historische gebouwen uit alle delen van Finland
De gebouwen op het eiland, die de moeite waard zijn om te bekijken, zijn vanuit alle delen van Finland naar het eiland verplaatst. De collectie begon in 1909, maar sindsdien zijn er enkele interessante gebouwen bijgekomen. Tot de hoogtepunten behoort de oude houten kerk van Karuna, die in 1912 naar Seurassaari werd verplaatst en zo bewaard is gebleven. In Kuruna zou ze worden afgebroken om plaats te maken voor een nieuwe kerk van steen. Het is een van de oudste gebouwen die vandaag de dag in het openluchtmuseum te bewonderen zijn, aangezien het in 1686 werd gebouwd.
Direct achter de kerk is een kleine begraafplaats waar Axel Olai heikel en zijn vrouw Marie begraven liggen, want het echtpaar heeft het museum ooit gesticht en heeft zich tot aan hun dood ingezet voor de voortzetting en uitbreiding ervan. Een andere zeldzaamheid is de kerkboot van Virrat, die ooit op zondag tot 100 mensen naar de kerk bracht. Het huizenbestand omvat ook talrijke landhuizen, boerderijen en landhuizen. Een deel van de oorspronkelijke inrichting is nog terug te vinden in de interieurs, of de huizen werden voorzien van bijpassende meubels en voorwerpen.
Als u over het terrein wandelt, ziet u de verschillen in architectuur, die van provincie tot provincie sterk uiteenliepen. Naast afzonderlijke gebouwen zijn ook hele groepen gebouwen gered van de sloop of het verval en vormen nu een kenmerkend onderdeel van het museumlandschap. Alle gebouwen dateren van tussen de 17e en 20e eeuw. Een wandeling over het museumterrein is zelfs gratis. Wie echter de interieurs van de historische gebouwen wil bezoeken en zo meer te weten wil komen over het leven van de vroegere bewoners, moet een kleine vergoeding betalen.
