Het is inderdaad oud - het "Oude Stadhuis" van Wiesbaden. Het dateert uit 1610 en is het oudste gebouw van de stad. Oorspronkelijk was het oude stadhuis in renaissancestijl gebouwd, maar in de loop der eeuwen zijn er zoveel bouwkundige correcties aangebracht dat de oorspronkelijke indruk steeds meer is vervaagd.
Dit gebouw bevindt zich op het centrale punt van de oude binnenstad van Wiesbaden in de Marktstraße. Tegenover het voormalige stadhuis, dat inmiddels is vervangen door een nieuwer exemplaar, kan het stadspaleis niet over het hoofd worden gezien. Het dient het Hessische parlement bij gelegenheden van vertegenwoordiging.
Het model van het huis is bewaard gebleven
In 1608, vóór de Dertigjarige Oorlog, werd de eerste steen gelegd voor het stadhuis van Wiesbaden. De toenmalige stadsarchitect, Valerius Bausendorf, gaf Antonius Schöffer opdracht het gebouw te bouwen. Het was gebaseerd op een model van Bausendorf, dat de onrust van een lange periode overleefde en nog steeds in een museum te vinden is. De stadsarchitect kreeg de opdracht voor de bouw van het stadhuis van graaf Ludwig II van Nassau, die in het kasteel van Saarbrücken verbleef en die uitstekende diensten heeft bewezen voor de opvoeding van de bevolking en het bevaarbaar maken van de Saar.
Sierlijk vakwerk op de bovenverdieping
Het plan voor de bouw van het stadhuis omvatte een zeer massieve kelder en een bovenverdieping waarvan het vakwerk rijkelijk was versierd en bestond uit erkers en gebogen topgevels. Het vakwerk had enkele modellen en werd o.a. aangetroffen in het Amtshof van Camberg, enkele herenhuizen in Limburg an der Lahn en in de Vorburg in Idstein. In 1928 moest de bovenverdieping van het huis worden gerestaureerd omdat het bouwvallig was geworden. De oorspronkelijke stijl werd veranderd en presenteert zich sindsdien als gotisch.
Reliëfs als symbolen van de deugden
De trap in het stadhuis kreeg geen leuning. Bij de restauratie van de bovenverdieping werden de vroegere houten reliëfs onder de ramen vervangen door kopieën in steen. Zij verbeelden de deugden van kracht, rechtvaardigheid, voorzichtigheid, liefdadigheid en matigheid. De originelen zijn bewaard gebleven en worden nu bewaard in het Museum van Wiesbaden. Bij een verdere verbouwing van het huis werden ook de reliëfpanelen onder de vensterbanken, die van eikenhout waren, verwijderd.
Naast de ingang stond de schandpaal
Om de bouw tegen 1610 te voltooien, moesten de inwoners van Wiesbaden een handje toesteken. Volgens oude documenten werkten ze zeven weken aan een stuk zonder loon. Na de voltooiing van het stadhuis werd de schandpaal naast de ingang opgesteld. Op de respectieve marktdagen in Wiesbaden werden de veroordeelden hier voorzien van nekijzers en kettingen en moesten zij de hoon van hun medeburgers verdragen.
In 2002 werd het historische stadhuis opnieuw gemoderniseerd en voorzien van frisse kleuren en een glazen lift aan de achterzijde. In het gebouw is nu het registratiekantoor van de stad Wiesbaden gevestigd. In de gewelfde kelder is een wijnbar.
