De voormalige Jezuïetenkerk is een barok meesterwerk in de oude binnenstad van Brugge. De kerk, die aan de buitenkant nogal sober is, heeft een rijk barok interieur en maakt indruk met vele architectonische details en een rijk versierd kerkmeubilair.
Sint-Walburgakerk
De St. Walburga's kerk is een voormalige Jezuïetenkerk in barokstijl. Het heeft geen toren; een in de 18e eeuw geplande toren kon wegens geldgebrek niet worden voltooid. De bouw van de kerk gaat terug op de plannen van de Brugse meester-metselaar Pieter Huyssens. Nadat hij in 1596 bij de Jezuïeten was gekomen, had hij meegewerkt aan de bouw van verschillende Jezuïetenkerkgebouwen in andere, meestal Vlaamse, steden. In 1619 kreeg hij de opdracht om ook in Brugge een kerk te bouwen, waarin de waarden van de orde tot uitdrukking kwamen. De huidige kerk werd dus gebouwd tussen 1619 en 1643 en ingewijd in 1642. Tot de afschaffing van de jezuïetenorde in 1773 diende zij als kerk voor de volgelingen van deze orde en werd daarna aanvankelijk gesloten. In 1778 werd het gebouw heropend en sindsdien dient het als parochiekerk voor de parochie van St. Walburg, ter vervanging van de vorige kerk van de parochie. Er werden enkele architectonische verbeteringen aangebracht. In deze tijd zou ook de onvoltooide toren worden gebouwd.
Sinds de jaren zestig zijn er verschillende ideeën geweest over wat er met het kerkgebouw moest gebeuren. Sinds 1960 wordt het gebouw gebruikt als concertzaal. Sinds 2012 worden er alleen nog diensten gehouden bij speciale gelegenheden zoals begrafenissen en bruiloften. Sinds 2015, zelfs alleen voor begrafenissen van een parochiaan. Vooral sinds de opheffing van de parochie Walburga en de inlijving bij de parochie Sint Gillis is de toekomst van het gebouw onzeker.
Uit cultuurhistorisch oogpunt is de kerk van groot belang, vooral vanwege de architectonische details binnenin, het meubilair en de inrichting. Tot de opmerkelijke inrichtingen behoort de communiebank uit 1695. De witmarmeren bank, die zich over 24 meter over de hele breedte van de kerk uitstrekt, is versierd met verschillende medaillons met symbolen van de eucharistie en de heiligen van de jezuïetenorde. Het hoogaltaar is ook van marmer en werd gemaakt door de beeldhouwers Pieter Verbruggen, die ook de zijaltaren maakte, en Jacob Cockx. De eiken preekstoel werd tussen 1667 en 1670 gemaakt en wordt beschouwd als de mooiste preekstoel van Brugge. Het orgel is gemaakt door Cornelius Chacheux in 1735. Chacheux was echter niet in staat het zelf af te maken. Het is afkomstig uit de eerste kerk van de parochie en werd hierheen overgebracht nadat de huidige kerk van St. Walburga in 1778 door de Jezuïeten was overgenomen.
De kerk herbergt ook enkele belangrijke schilderijen uit verschillende eeuwen, waaronder schilderijen van Pieter Claeissins de Jonge, Jan Garemijn en Joseph Odevaere uit de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw. Boven het hoofdaltaar hangt het schilderij "De Verrijzenis" van Joseph Suvée uit 1783.
