Stadhuis van Oslo

Rådhuset
  1. Home
  2.  › 
  3. Noorwegen
  4.  › 
  5. Oslo

Het stadhuis van de Noorse hoofdstad Oslo wordt beschouwd als een representatief herkenningspunt van de Noorse onafhankelijkheid. Bezoekers aan de Noorse stad moeten zeker de tijd nemen om het historische gebouw te bezoeken. Het stadhuis van Oslo is wereldwijd bekend, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat hier elk jaar de Nobelprijs voor de Vrede wordt uitgereikt.

Oorsprong van het gebouw

De ontbinding van de unie met Zweden was een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van Noorwegen. In 1905 leidde deze historische gebeurtenis tot het besluit dat de pas verworven onafhankelijkheid op een speciale manier moest worden gevierd en dat er een gebouw moest worden opgericht om de gebeurtenissen te herdenken. Het duurde tot 1914 voordat de burgemeester van Oslo het project door een inzamelingsactie kon loodsen. Er werd een architectuurwedstrijd uitgeschreven om geschikte architecten voor dit prestigieuze project te vinden, en de architecten Arnstein Arneberg en Magnus Poulsson kwamen als winnaars uit de bus.

Als gevolg van de Eerste Wereldoorlog en financieringsproblemen duurde het echter tot 1931 voordat de eerste steen kon worden gelegd. De architecten hebben in totaal acht ontwerpen moeten maken voordat het definitieve plan werd opgesteld. Hoewel de eerste kamers in 1939 konden worden betrokken, moesten de bouwwerkzaamheden door de Tweede Wereldoorlog worden onderbroken. Hierdoor kon de officiële inwijdingsplechtigheid pas op 15 mei 1950 plaatsvinden.

Stilistisch springt het stadhuis er duidelijk uit, aangezien het tot stand is gekomen als een mengeling van nationale romantiek, functionalisme en pathetisch classicisme. Het stadhuis bestaat uit een centraal gebouw waarin de representatieve kamers en het stadsparlement zijn ondergebracht. Het gebouw wordt gecompleteerd door telkens één toren aan de oost- en westzijde, die als kantoorgebouwen worden gebruikt. De torens zijn respectievelijk 66 meter en 63 meter hoog. In totaal biedt het gebouw 38.000 vierkante meter vloeroppervlakte.

Kunstzinnig ontworpen interieurs

Er werd niet alleen aandacht besteed aan het exterieur, maar ook het interieur moest een speciale toets krijgen. Om de kunst, geschiedenis en cultuur van Noorwegen in het ontwerp te verwerken, werd in 1936 een wedstrijd uitgeschreven voor het artistieke ontwerp van de interieurs. Hier werd belang gehecht aan alle materialen van oorsprong uit Noorwegen.

Ook het interieurontwerp moest worden onderbroken als gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Zo kon de inval van de Duitse soldaten in 1940 in het ontwerp worden opgenomen, en deze gebeurtenis komt ook tot uiting in de fresco's van het gebouw. De fresco's zijn gemaakt door verschillende bekende Noorse kunstenaars. De oostwand is onder andere ontworpen door de Noorse schilder Alf Rolfsen. Elk afzonderlijk fresco behandelt specifiek een thema, zodat de fresco's alle facetten van de Noorse geschiedenis belichten.

De ceremoniële galerij en de banketzaal zijn bijzonder bekend, omdat zij voor officiële gelegenheden worden gebruikt. In het stadhuis van Oslo bevindt zich onder andere ook het werk "Het leven" van Edvard Munch. Wie de kans krijgt om de zalen van het stadhuis te bezoeken, mag deze niet missen, want het ontwerp zorgt ervoor dat de bezoekers zeker bewust worden gemaakt van de politieke gebeurtenissen en tegelijkertijd konden de grote Noorse kunstenaars van de eerste helft van de 20e eeuw zich hier vereeuwigen, zodat ook bezoekers die geïnteresseerd zijn in kunst niet kunnen ontsnappen aan de fascinatie van het architectonisch buitengewone gebouw.