Universiteitsbibliotheek

De bibliotheek bevat in totaal 6,2 miljoen banden. Bovendien is er een aparte afdeling voor manuscripten en oude drukken, waar waardevolle collecties worden bewaard. De bibliotheek bevindt zich op Plöck 107-109 en staat ook open voor geïnteresseerde bezoekers.

Geschiedenis van de universiteitsbibliotheek

De universiteitsbibliotheek is de oudste in zijn soort in Duitsland. Het gebouw heeft een interessante geschiedenis. Het werd geopend in 1386, het jaar waarin de universiteit van Heidelberg werd gesticht, en toen al waren de boekdelen verdeeld in drie vakgebieden: Volumes voor de faculteit der letteren, een ruimte voor de hogere faculteiten en de belangrijke geschriften van de Heiliggeistkirche. Dit gebied stond ook bekend als de "Bibliotheca Palatina".

Aanvankelijk bestond de basisvoorraad van de bibliotheek uitsluitend uit de nalatenschappen van voormalige hoogleraren van de universiteit van Heidelberg. De Bibliotheca Palatina is ontstaan uit de belangrijke bezittingen van keurvorst Ottheinrich. Deze werden aangevuld met boeken van Ulrich Fugger. Toen werd de Bibliotheca Palatina opgeheven. De reden was de Dertigjarige Oorlog. Hertog Maximiliaan I van Beieren heeft de delen nagelaten aan de Kerk van de Heilige Geest uit erkentelijkheid voor hun trouw aan de paus. In die tijd werden meer dan 3.500 manuscripten en ongeveer 13.000 gedrukte werken naar Rome overgebracht.

De heropleving van de universiteitsbibliotheek begon in de 19e eeuw. De toewijzing van de kloosterbibliotheken van Salem en Petershausen betekende een nieuw begin. In die tijd werd begonnen met het terughalen van de boekdelen uit Rome. Dit bleek echter moeilijk: slechts enkele werken werden teruggezonden. In 1888 vond een ruilovereenkomst met Parijs plaats. Dit is hoe de Codex Manesse werd teruggestuurd.

Architectuur van de universiteitsbibliotheek

Het huidige gebouw is een nieuwbouw van rond de eeuwwisseling. De nieuwe bibliotheek werd in 1905 geopend. De architect was Joseph Durm, die uit Karlsruhe kwam. Het werk aan de buitengevels werd uitgevoerd door bekende beeldhouwers: Hermann Binz en Hermann Volz.

Tegenwoordig wordt het grote complex omsloten door een open binnenplaats. Het is verdeeld in twee afzonderlijke gebieden: De opslag vleugel en de uitgebreid ontworpen paleisachtige administratie vleugel. Dit laatste sluit aan bij de architectuur van de oude binnenstad van Heidelberg met zijn renaissanceversieringen. Vandaag is het gebouw een hedendaagse getuige van stilistisch pluralisme: Duits-Franse renaissance gecombineerd met Art Nouveau.

In 1988 onderging de bibliotheek een grote renovatie. In 1991 werden de nieuwe diepe schoorstenen, onder de grote binnenplaats van de universiteit van Heidelberg, voltooid. Het bevat 2 miljoen werken! Een ander project volgde - de noordelijke uitbreiding van de universiteitsbibliotheek. De nieuwe leeszaal werd in 2005 plechtig geopend.