Wangerooge

Het eiland Wangerooge ligt op slechts zeven tot acht kilometer afstand van het vasteland aan de kust van Nedersaksen en is na Baltrum het kleinste bewoonde eiland van de Oost-Friese eilandengroep. Wangerooge heeft een oppervlakte van iets minder dan acht vierkante kilometer, wordt permanent bewoond door ongeveer 1300 eilandbewoners, en ligt midden in een groot nationaal park. Het eiland is sinds de 13e eeuw bewoond en heeft een gevarieerde geschiedenis. Sinds 1804 was het meest oostelijke eiland van de Oost-Friese eilanden een van de eerste die de aanvullende titel "badplaats" droeg - een erfgoed dat Wangerooge tot op de dag van vandaag heeft gevormd. Toch behoort het Noordzeebad Wangerooge niet tot Oost-Friesland, maar om historische redenen tot het Friese Jeverland. Het idyllische eiland omvat ook het kleine onbewoonde buureiland Minsener Oog. Vanuit de lucht lijkt Wangerooge zelf op een zeepaardje dat op zijn zij ligt en zich in oostwestelijke richting uitstrekt over een totale lengte van 8,5 kilometer. De noord-zuid uitbreiding is hooguit 1,2 tot 2,2 kilometer.

Wangerooge is autovrij
Op enkele uitzonderingen na zijn auto's niet toegestaan op het eiland Wangerooge - een feit dat een bezoek aan het eiland bijzonder aantrekkelijk maakt. Bezoekers kunnen hun auto parkeren in de haven van Harlesiel op het vasteland en de veerboot naar het eiland nemen. De reistijden van de veerboot zijn afhankelijk van de getijden, want bij eb zou de veerboot op zandbanken rijden vanwege het lage water. De oversteek duurt ongeveer 50 minuten. Volgens de overlevering kon Wangerooge, net als het naburige eiland Minsener Org, in de oudheid op het droge worden bereikt. Bezoekers kunnen het eiland te voet, per fiets, te paard of met de speciale attractie van het eiland - de eilandspoorweg - verkennen. Het eiland heeft een zandstrand van ongeveer 100 meter breed en drie kilometer lang aan de noordkant, dat langzaam overgaat in een gebied van duinen en zandafzettingen van 500 meter breed en drie kilometer lang in het oosten. Er zijn ook twee andere stranden op het eiland, van een halve tot een kilometer lang. In het zuiden van het eiland ligt de Waddenzee, die een beschermd gebied is en, net als het hele eiland zelf, behoort tot het Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee. Het uitkijkduin van Wangeroge is met 17 meter boven de zeespiegel de hoogste natuurlijke hoogte van het eiland.

Veranderende geschiedenis
In overeenstemming met de oude Germaanse woorden "wanga" voor weide en "oog" voor eiland, vindt u op Wangerooge vandaag de dag nog steeds adembenemende ongerepte natuur met een rijke verscheidenheid aan flora en fauna. Een paradijs voor natuurminnende wandelaars en geïnteresseerde dierenliefhebbers. Sinds de naamgeving enkele eeuwen geleden is het eiland echter meerdere malen van uiterlijk veranderd: De kant van het eilandje die naar de open zee is gericht, wordt steeds verder uitgehold door de sterke oceaanstromingen en de bijtende wind. De geërodeerde delen van het land hechten zich op hun beurt weer aan het strand in het oostelijke deel van het eiland, waardoor het eiland geleidelijk van vorm verandert en zijn positie in de zee verschuift. Door de permanente verschuiving van het land zijn op Wangerooge helaas geen prehistorische vondsten meer te vinden, omdat ze door de getijden in zee zijn gespoeld.
Tegenwoordig wordt Wangerooge beschermd tegen de zeestroming, wind en golven en stormvloeden door kilometerslange beschermingsconstructies aan de zeezijde. De beschoeiingen vormen samen met de duinen de belangrijkste hoekstenen in de verdediging tegen overstromingen, en daarom is betreding niet toegestaan. Bovendien bevindt zich op Wangerooge de grootste kribbenstructuur aan de Duitse Noordzeekust. Groyne H is een ongeveer zes kilometer lange en zes meter hoge dijk die dient om land veilig te stellen en te ontginnen. Ondanks de imposante structuur moeten elk jaar enkele tonnen zand worden opgevuld aan de zeezijde van het eiland.

Gastvrijheid is een traditie op Wangerooge
De inwoners van Wangerooge hebben al eeuwenlang een bijzonder gastvrije traditie en verwelkomen graag vakantiegangers aan hun kust. Sinds de oprichting van de badplaats Wangerooge aan het begin van de 19e eeuw bieden de meeste eilanders hun gasten een gezellige herberg aan voor de duur van hun vakantie.
Genieten van het heilzame klimaat, de lange ongerepte zandstranden, de unieke natuur en het talrijke traditionele wellness-aanbod staan in Wangerooge centraal. Het klimaat van het eiland maakt het ook zeer interessant voor kuurgasten, die kunnen profiteren van de vele verschillende kuuraanbiedingen in de gemeente. Het weer op Wangerooge is uiterst mild en zonnig. De hoge luchtvochtigheid maakt het eiland bijzonder interessant voor mensen met astma of andere longaandoeningen. Er is onder andere een zeewaterzwembad op Wangerooge, dat niet alleen bij slecht weer aantrekkelijk is, met een glijbaan voor de actievelingen en een sauna voor de rustzoekers. Het eiland staat ook bekend om zijn Thalasso behandelingen.

Bijzondere attracties op Wangeroog
De eilandspoorweg is een van de bijzondere attracties van Wangeroge en vervoert al meer dan 100 jaar eilandbewoners en vakantiegangers naar hun gewenste bestemmingen. De eilandspoorweg pendelt heen en weer tussen de centrale ferrypier en het binnenland van het eiland. Een ritje met het smalspoor is in ieder geval de moeite waard: op meer dan vijf kilometer spoor gaat het uitzicht over eindeloze kwelders, adembenemende waddenlandschappen en metershoge duinen. Wanneer de ongeveer 200 trekvogelsoorten het eiland als tussenstop gebruiken - van maart tot mei en augustus tot oktober - kunnen niet alleen vogelliefhebbers genieten van de aanblik van duizenden verschillende trekvogels. De beschermde weilanden en moerasgebieden van het eiland Wangerooge zijn belangrijke rustplaatsen voor veel vogels op hun lange reizen. Het is zeldzaam om zo'n kans te krijgen om de vogels van dichtbij te observeren.
Een van de herkenningspunten van Wangerooge is de opvallende Westtoren, die ongeveer 56 meter de lucht in gaat en dus al van verre te zien is. Deze toren vervangt een oudere toren die van 1597 tot 1855 dienst deed als zee- en oriëntatiepunt aan de westkust. Dit bouwwerk werd door de eilandbewoners ook als kerk gebruikt. In 1855 werd de eerste toren echter verwoest door een bijzonder grote stormvloed en uiteindelijk in 1914 afgebroken. In 1932 werd daarom ongeveer 800 meter ten zuiden van de eerste toren een nieuw gebouw opgetrokken naar historisch model. De West Tower biedt vakantiegangers een heel bijzondere accommodatie midden in de ongerepte natuur - sinds de opening in 1933 wordt de toren, samen met een moderne uitbreiding, gebruikt als jeugdherberg.
Een andere bezienswaardigheid is de Oude Vuurtoren van Wangerooge, waarin tegenwoordig een museum is gevestigd en die het oudste nog bestaande gebouw op het eiland is. De vuurtoren werd al in 1856 in gebruik genomen na de grote stormvloed van 1855, maar het baken werd eind 1969 opgeheven. Tegenwoordig herbergt het vuurtorenmuseum een van de mooiste barnsteencollecties van Duitsland. De vuurtoren is 39 meter hoog en kan te voet worden beklommen door gasten met hoogtevrees. Vanaf hier kunt u genieten van een uitzicht op de naburige eilanden en het nabijgelegen vasteland. Het plaatselijke museum wordt met veel aandacht voor detail gerund door de eilandbewoners zelf.
Net als het hoofddorp ligt Wangerooges National Park House in het centrum van het eiland. De medewerkers van het Nationaal Parkhuis "Rosenhaus" in het Rozenpark, dat sinds 1989 het hele jaar door geopend is, geven dagelijks informatie over de bijzonderheden van de flora en fauna van het eiland en bieden ook vele andere interessante evenementen aan, zoals fietstochten, themarondleidingen rond de natuur. Een gratis bezoek aan het National Park House is bijzonder de moeite waard voor zowel kinderen als volwassenen. Op Wangerooge kunt u ook het skelet van een onlangs aangespoelde potvis, geconserveerd door deskundigen, in de open lucht bekijken.
De zogenaamde "lagune" biedt een bijzondere ervaring. De lagune is een zoutwatermeer gelegen aan de westelijke buitenste groden van het eiland en is ontstaan in 1912 bij de winning van slib en zand voor de aanleg van de Westgrodendijk. Het ondiepe meer is een waar paradijs geworden voor allerlei wilde vogels en op de oevers zijn vaak zoutkristallen te vinden. Vroeger wonnen de inwoners van het eiland zout in zoutpannen, dat te koop werd aangeboden. In het laatste nog bestaande gebouw is vandaag de dag een klein gastenverblijf te vinden.
De vele bezoekers van Wangeroge vinden de laatste nog volledig intacte wildbiotopen op het eiland. Naast de hierboven genoemde trekvogels, zoals Dunlins, Kieviten, Knot en Bergeenden, zijn er ongeveer 80 andere inheemse vogelsoorten, zoals zeldzame torenvalken en velduilen. De weiden en bossen van het eiland bieden ook onderdak aan zeldzame amfibieën zoals de rugstreeppad of bepaalde hagedissensoorten. Bovendien kan de parelmoervlinder, die op het vasteland bijna is uitgestorven, nog steeds op het eiland worden waargenomen - en daarmee ongeveer 20 andere vlindersoorten.

Vrijetijdsactiviteiten op het eiland
Er zijn verschillende jeugdhuizen en moeder-kindhuizen op het eiland, evenals hotels en pensions, die vaak als familiebedrijf worden gerund en daarom bijzonder aan te bevelen zijn. Sportliefhebbers vinden op het Oost-Friese eiland ook tal van recreatieve activiteiten. Naast maneges is er een tennisbaan, een surfschool, een sportveld en een golfbaan op het eiland. Op regenachtige dagen kunt u de bioscoop op het eiland bezoeken. s Avonds is de beachclub met aangrenzende disco een attractie.
Bijzonder is het "Pudding" café op Wangerooge: Het café, gelegen op een duinheuvel aan de strandpromenade van het centrale eilanddorp, werd geopend in een voormalige bunker. Andere cafés, restaurants, winkels en supermarkten zijn ook te vinden in het eilanddorp. De haven van het eiland biedt ook boottochten en excursies naar de zandbanken met zeehonden.